Met veel plezier deel ik de random dingen uit ons dagelijks leven. 
En ondanks jullie hebben aangegeven dit graag te volgen. Voelde ik hier toch wat weerstand om het te delen. Zitten mensen hier wel op te wachten? Is het niet te privé? Allemaal gedachten die het maakte dat ik nog niks heb gedeeld.

Maar toch wil ik ook deze kant met jullie delen.. Misschien twijfel je net als ik toen deed om je aan te melden, of heb je ook een problematische zwangerschap gehad en haal je hier steun uit. Maar ook als je gewoon geïnteresseerd bent, welkom ♥️.

Doordat ik na mijn bevalling een zwangerschapsvergiftiging heb gekregen,( of waarschijnlijk had ik hem al maar is hij niet gezien) moest ik enkele dagen na de bevalling opnieuw worden opgenomen.
Ik had een veels te hoge bloeddruk, veel eiwitten in mijn urine en verslechterde leverwaardes.

Het eerste jaar stond in het teken van herstellen. Toen ik veel restklachten bleef houden, zowel lichamelijk als mentaal en ik letterlijk ziekenhuis in en uit ging, wilde ik graag weten hoe mijn lichaam ervoor stond.

Hierop heb ik mij aangemeld voor de preconceptionele vasculaire screening die enkel gedaan wordt in het ziekenhuis van Maastricht..
Wat mij overhaalde om me hiervoor aan te melden was mede omdat ik van andere vrouwen hoorde dat het heel fijn was om deze onderzoeken aan te gaan. Ze geven je adviezen om later risico’s te verkleinen aangaande je algehele gezondheid maar ook een stuk erkenning voor wat je hebt gehad. En daarbij natuurlijk een advies voor een eventuele tweede zwangerschap.
Ze zijn echt gespecialiseerd op dit stuk en dat merk je in het contact.

Tijdens de screening kijken ze naar de bloedsomloop, hart en vaten, stolling-en antistolling-factoren, het afweersysteem, nierfunctie en stofwisseling van suiker en vetten van het lichaam.
Vooraf dien je allemaal vragenlijsten in te vullen en 24 uurs urine te op te vangen.




Een paar weken geleden was het dan zover, de uitslag van de onderzoeken. Eerlijk, ik vond het best een beetje spannend. Straks staat het er heel slecht voor en neemt een eventuele zwangerschap heel veel risico’s met zich mee…

Ze vergelijken je met een auto en dan vooral met de motor van die auto.. Wanneer je zwanger bent moet deze auto een kar trekken. Ik moest eerst even schakelen (;-)) voordat ik begreep waarom ze me in vredesnaam met een auto gingen vergelijken… Maar na een tijdje werd het duidelijk.
Ik kwam er in iedergeval achter dat ik niet de meest geschikte auto ben om een kar te trekken, hahah!

Ik ben net geen Fiat 500. Google gerust, maar het zijn de autootjes geschikt voor de kleine korte afstanden. Presteren goed en hoog in korte tijd. Korte afstanden maar niet een motor om lange baan afstanden mee te gaan rijden.
Inderdaad, niet wat je nodig hebt voor een zwangerschap. Dan kun je beter een oude diesel zijn. In het begin wat moeite om op gang te komen (lees kwaaltjes) maar als ie eenmaal loopt, dan tuft ie rustig door.
Ik herkende het gelijk vanuit mijn zwangerschap, het eerste trimester had ik nergens last van, voelde me goed en weinig kwaaltjes. Na een week of 20 ging ik me echt minder voelen.
Ik was ontzettend moe en een rondje wandelen was toen eigenlijk al te zwaar. Aan het eind van de zwangerschap kon ik niks meer, tenzij ik in een rolstoel ging. Achteraf denk ik, mijn lichaam gaf zulke duidelijke signalen…

Verder zijn er nog wat puntjes die naar voren kwamen die echt wel aandacht vereisen.
Mijn gewicht, op zich geen probleem maar voor mijn motor tijdens een zwangerschap wel extra ballast. Waar ik beter wat van kwijt kan raken. Suikers, iets om in de gaten te houden gezien de zwangerschapsdiabetes en de ietwat hoge nuchtere waardes.
De ziekte van Graves (schildklier) welke ik ontwikkeld heb na de bevalling, deze auto-immuunziekte moet eerst goed onder controle zijn voordat we überhaupt over een eventuele tweede na kunnen denken. Deze werkte eerst veel te snel maar neigt nu naar te langzaam.

En de laatste, er zijn antistolling factoren gevonden welke te maken hebben met fibromyalgie/reuma. Ik kan het niet zo goed uitleggen als de mensen die er verstand van hebben. Maar dit moet nog goed worden onderzocht. Mocht dit opnieuw aanwezig zijn in mijn bloed zal ik tijdens een volgende zwangerschap bloedverdunners moeten spuiten gezien de verhoogde risico’s op trombose. Deze vind ik wel pittig.

Verder zag het er allemaal best goed uit en mijn lichaam is weer op de goede weg.
Maar het heeft een flinke klap gehad waar het nog steeds van moet herstellen. Hier en daar zien ze nog wat tekorten in vitamines bijvoorbeeld. Maar mijn lever en nieren zijn volledig hersteld.
Moeite met prikkelverwerking, kan ik nog wel een paar jaar voor uittrekken met een beetje pech. Zo’n hoge bloeddruk is gewoon funest voor je hersenen, dus moet er rekening mee houden dat er een kans is dat het nooit meer wordt zoals het was.
Gelukkig gaat het al een stuk beter en moet ik ook niet vergeten dat ik iemand ben die altijd al gevoelig was voor prikkels.

Na al deze onderzoeken rollen er wat cijfers uit. De kans dat ik opnieuw een zwangerschapsvergiftiging krijg bij een volgende zwangerschap is 14%.
De kans dat ik voor de 34 weken beval, 5% en de kans dat  ik voor de 37 weken moet bevallen 24%.
Als ik ervoor kies om in Maastricht onder controle te staan verklein ik de kans met 50%.

Verder zal ik de gehele zwangerschap medicatie moeten slikken, bloedverdunners en calcium en eventueel extra bloedverdunners spuiten.

Ik ben tevreden met de uitslagen van de onderzoeken. Het heeft mij een goed gevoel gegeven dat er eens goed naar gekeken is. Dat ik erkenning heb gekregen, ik voelde me gezien en gehoord en heb goede adviezen gekregen waar ik mee verder kan.

Een eventuele tweede ben ik nog niet mee bezig. Mijn gezondheid behoeft nog de nodige aandacht. Plus er staan nog onderzoeken gepland aangaande de afwijkende bloedresultaten van de knobbel/thymus die ze hebben gevonden.

Voor nu geniet ik eerst even van hoe het nu gaat. Dat ik grotendeels alles weer kan doen zoals ik graag wil ♥️.
& vooral de moeder ben die ik graag voor Lieke wil zijn.
En wie weet wat de toekomst ons gaat brengen.

Heb je vragen, of wil je jouw verhaal met me delen? Stuur me gerust een berichtje op Instagram of e-mail.

In Liefde, 
Janne

* omslagfoto: Lifsaga